Uşaq olanda özümə sual verirdim ki, “niyə mən məhz bu ölkədə doğulmuşam?”. Ölkədən də əlavə, niyə məhz bu paytaxtın kəndlərinin birində?... İllər keçdikcə bunu daha aydın başa düşürdüm. Nə bu kəndin camaatı, nə də bu ölkənin insanlarına uyğunlaşa bilmədim. Çünki onların çoxunnun çoxu standartlaşdırılmışlarmış... Bu terminin açılışı yazım bitəndə aydın olacaq.
Filmlərdə zombilər kimi təsvir olunan
qorxulu insanlar sən demə həqiqətən mövcud imişlər. Sadəcə onların zahiri
görünüşü deyil, daxilləri o qədər qorxunc və iyrəncdi. Bunu insanların üzünə
baxanda daxili dünyalarını görənnən sonra bilməyə başladım. Peşman oldum, kaş mən
də kor insanlar kimi baxaydım. Kaş mən də insanların içindən keçirdikləri
düşüncələri, hissləri bilməzdim. Təəssüf ki hamını gözlərinə baxanda anlayıram.
Sözlə ifadə eliyə bilmirəm anladıqlarımı. Ataların misallarını sevməsəm də bəzən
rəhmətliklər doğru sözlər də deyirlər. “İnsan dilinin altında gizlənib”. Həqiqətən
də bu belədi. Ama mən bu cümləni belə deyərdim, “insan öz gözlərində gizlənib”.
Göz kontaktından da məhz ona görə qaçıram. Çünki bu ölkənin insanlarının çox
hissəsi çox bəsitdilər.
Bu bəsitlərin hər biri gözəgörünməz bir dəstənin
ardınca gedir. Bəziləri etiraf edərək, bəziləri etməyərək. Bu bir cərəyana bənzəyir.
Əsrlərlə forma almış cərəyan. Özünü inkişaf etmiş, müasir düşüncəli, dünya
görüşlü sayan insanların belə çoxunun çoxu bu cərəyana avtomatik qoşulur və
ardınca gedərək həyatında tətbiq eliyir. Cərəyan özü isə mən tərəfdən rəhmət
aparmayacaq bir sürü “standartlaşdırılmışlar” tərəfindən yaradılıb ki daim
insanların beyinlərinə uşaqlıqdan ötürülsün. Böyüdükcə də bu fikirlər beyində
biraz da möhkəmlənsin deyə dəfələrlə xatırladılır, tətbiq edilir, misallar çəkilir.
Və nəticədə eynitipli zombilər əmələ gəlir. Bu bir virusa bənzər ki qan vasitəsilə
nəsildən nəsilə ötürülər. Həmin virus isə yazılmamış qanunlardı.
Bir insan beyni düşünün, bir də robot beyni.
İnsan beyni əslində çox şeyə qadirdi ama onun sahibinə standartlaşdırılmışlar
öyrədib ki sən ancaq robot beyni tək eyni cür düşünməli, eyni cür davranmalı,
eyni doğrulara inanmalısan və biz nə yolla getmişiksə sən də o yolla getməlisən.
Bu yol özü də cərəyanın başlanğıcı, dəstənin davam etmə mənbəyidi. İnsan
beynini robot beyni kimi işlətməyi öyrədir uşaqlara valideynləri. Çünki öz növbəsində
onların da valideynləri bu cür öyrədilmişdi.
İnsan yarananda ağ kağız kimi yaranır. Onun
nə dini olur, nə milləti, nə sevgisi, nə də asılılığı. Son sözümü çoxları inkar
edəcək bilirəm, “körpə anasından asılıdır” deyə. Əsla bu fikirlə razı deyiləm.
Fiziki olaraq insan heç kimdən asılı deyil, əks halda körpə anadan olanda onun
cifti kəsilməzdi. Elə asılı olaraq anadan qalardı və hara getsə nə etsə anasından
asılı olardı. Mənəvi olaraq isə körpədə sadəcə instinkt olur. Anasını tanıma,
süd yemə instinkti. Bu da onun sağ qalması üçün ona yaradılışdan verilən bir
qüvvədi. Demirəm analar körpəyə lazım deyil. Ananın qəlbinə yaradan elə bir
sevgi salır ki, o sevgi aciz bir körpənin əziyyətlərini çəkməyə tab gətirir.
Ama bu əsla hər ikisinin bir birindən asılı yaşaması anlamına gəlməz. Osho-nun
gözəl bir fikri var, sevgi ötürülür, geri istiqamətdə getmir. Anadan körpəyə,
körpə böyüyüb övlad gətirəndə o da öz körpəsinə və beləcə ardıcıl olaraq bir
birinə ötürülür. Bunun geri istiqamətini tələb etmək yox, yaratmaq lazımdı.
Sevgini ana əvəzsiz verir, əziyyətlətini də əvəzin istəmədən çəkir, çünki öz
arzusuyla çarəsiz bir varlığı dünyaya gətirib.
Mənim dünyaya gələndə seçimim yox idi. Ama məni
seçərək dünyaya gətirdilər. Yəni atam anam övlad dünyaya gətirməyi seçdilər,
ama mənnən soruşulmadı ki dünyaya gəlmək istəyirsən ya yox. Öz arzusu olaraq həyata
keçirdikləri bir şeydə məni necə borclu çıxarda bilərlərki? Onu anlamıram. Ama
ölkəmdə bütün uşaqların hamısının boynunda bir borc yüküylə gəzirlər. “Səni
dünyaya gətirdik ki biz qocalanda bizə baxasan”. Yəni sənin seçimin yoxdu. Biz
səni seçdik, gətirdik, necə istəyirik elə də yaşamalısan və sonda da bizə
qulluq edərək ömrümüzü başa vurmalısan. Bu ifadədən eqoizm fışqırır ki, övladın
heç nəyə haqqı yoxdu. Onun dünyaya gəlməmişdən artıq standart normalarına uyğun
həyatı planlaşdırılıbmış, və övlad sadəcə bu cığırı robot kimi getməlidi. Bu
övlad da böyüyəndə öz övladlarına eynən bu cür davranır, o da öz növbəsində digər
nəslə ötürülür...
Bu ölkədə qız doğulmaq bir çox hallarda qul
doğulmağa bərabərdi. “Qız nədi, fikir söyləmək nədi?”, “Gəlin mənim süpürgəmdi,
hara qoysam orda da qalmalıdı”, “Anasına bax qızını al”, “Qızın başında turp da
əkilsə ağzını açıb söz deməməlidi”, “Qız ər evinə ağ gəlinliklə girər, kəfənlə
çıxar”, “Qız ağacı qoz ağacı hər gələn bir daş atar”, “Qız dediyin evdən bayıra
çıxmaz”, “Yaxşı qız oğlana salam verməz”, “Qız deyil qızdırmadı”, “Qadınsan,
susmalısan!”, “Qadın kişinin qabırğasınnan yaranıb deyə daim kişidən asılıdı”, “Ata
qızı verdisə qızın ağzı nədi etiraz eləsin” və s. Bu kimi gülməli və cahilyanı
dayaz və bir növ quldarlıq quruluşunda qullarla davranılan formada davranışlar
təəssüf ki 21ci əsrdə də ölkəmdə davam etməkdədi. Məhz bu səbəbdən də biz heç
vaxt inkişaf etmiş insanlar ola bilməyəcəyik! Allahın göydən endirdiyi heç bir
ilahi kitabda qadınlar bu qədər alçaldılmır ki standartlaşdırılmış beyinlər
qadını bu qədər aşağılayıb onları cəmiyyətdə daim kişilərdən əskik sayıb
haqqlarını tapdalayırlar. Səmavi kitabların heç birində “Ey kişilər” deyə
müraciət olunmayıb, heç bir ilahi yazıda “qadın süpürgədi, onunla istədiyiniz
kimi rəftar edin” deyilməyib. O zaman siz kimsiz ki belə cümlələr qurasız ey
kütbeyinlər?
Bilin ki insan dünyaya gələndə ona müstəqil
ağıl, şüur və ruh verilir. Allah insanı yaradanda ona öz ruhundan üfürməyib ki
yaratdıqlarını kimlərsə idarə eləsin. Hər bir insan Allahın ruhunun daşıyıcısı
və sonda ruhu öz mənbəsinə qaytaranda özü hesab verəcək. Hər bir kəsin müstəqil
seçim etmək haqqı var. Hər kəs dinini, ölkəsini, yaşayacağı evi, şəhəri özü seçə
bilər. Kişili qadınlı, hər kəs öz xarici görünüşündə istədiyi dəyişikliyi etmək
hüququ var. Başqasının bədəninə necə hakimlik eləmək olar axı? Sənin sahib
olduğun və vəkillik eliyə biləcəyin bir bədən var, o da öz bədənin. Sən ancaq
öz saçına, başına, geyiminə hakimlik eliyə bilərsən. Başqa insanın nə geydiyi,
nə taxdığı, bədənində nə dəyişiklik elədiyi, saçını nə rəng elədiyinin sizə nə
dəxli var axı ey standart beyinli varlıqlar? Onun bunun fikri ilə oturub
durduğunuz qədər də yerinizdə sayacaqsız necə ki xərçəng kimi geri gedirsiz.
Özünüzə baxın ey yaşlı nəsil. Bədəninizin
içi pis niyyətlərdən xəstəliklərlə doludu. Özümə sual verirdim daim ki “niyə
xaricilərin yaşlı nəsli bu qədər gümrah, bu qədər pozitiv və cavan qalırlar?”.
Cavab çox sadədir. Onların içində qurdlu niyyətlər, onun bunun qeybətini eləmək,
başqalarının həyatını gündəmə çıxardıb müzakirə eləmək, paxıllıq çəkmək, pislik
eləmək, ara vurmaq, qarğış etmək, cadu eləmək, lənətləmək, bəd dua yağdırmaq,
biri qapıdan çıxan kimi dərhal onun qeybətini qırmaq kimi mənfurluq və iyrəncliklər
yoxdu. İnsanı yaxşı niyyət sağlam və gümrah edər, qara niyyətlər içdən məhv edər.
Bütün içinizdə saxladığınız hamısı zəhərli maddələrdi ki özünüzü məhv edir.
Neqativ enerji gözlərinizdən fontan vurur. Bədən dözmür və bir bir orqanları
vurub dağıdır. Ona görə aranızda bir dənə də olsun sağlamı yoxdu. Xaricdə
yaşayanda,avtobusda, metroda gedərkən yaşlı nəslin söhbətlərinin qulaq şahidi
olurdum. Hamısı deyib gülürdü, işdə, ailədə baş verən komik hadisələri yada
salıb danışıb gülürdülər. Bir dəfə bizim nəqliyyat vasitələrimizdə gülən sima
görmədim. Hamının sifətinnən yas tökülür, millət sanki içəridə zəhəri qurtum
qurtum içir. Və bütün bunlara səbəb həyatlarına hakimlik edən
standartlaşdırılmış qanunlardı. Səmavi kitabların birində yazıldığı kimi, “onlar
da öz dədə babalarının dininə iman gətirirlər”. Bəli, bu insanlar da öz dədə
babalarının yolunu gedirlər. Evin içində qeybət eşidilir, yazılmamış qanunlar dəfələrlə
təkrar olunur. Hər hansı bir insanın təxəyyülündən yaranmış “Olmaz”lar konstitusiya
maddələri kimi övladlara öyrədilir, qaydanı pozanı da valideyn cəzaları gözləyir.
Alçaldılmaq, təhqirlər, emosional şantaj, valideyn borcu, övladçun elədiklərinin
bir bir başa vurulması, hər hansı bir haqqından məhrum etmə və s. Yazmağa iyrəndiyim
cəzalarla cəzalandırılmalar. Və övlad da məcbur olur bu cərəyanı davam eləsin.
Şüuraltı elə birşeydir ki hər şeyi reyi real qəbul edir. Pis yaxşı, zaman məkan
bilmir. Və insanın şüuraltısı proqramlaşdırıldısa qəbul elədiklərini doğru biləcək
və buna daim robot beyni kimi əməl edəcək. Odurki standartlaşdırılmış beyinlər
nəsildən nəsilə ötürülür.
Əlbəttə ki istisnalar da var. Ama çox az...
Bu istisnalara da normal insan kimi bu cəmiyyətdə baxılmır. Onlar çıxıb ya
başqa ölkəyə köçür, ya intihar eliyir, ya dəli olur, ya da normal insan beyinlərini
nələrinsə xətrinə robot beyinlərə tabe edib qul həyatını sürməyə davam edirlər...
(Ardı var)
03 Mart 2016
